Om te beginnen is het al erg lachwekkend om te zien dat ik op mijn blog een categorie heb aangemaakt om dit reisverhaal kwijt te kunnen. Dit is vooral grappig omdat ik eigenlijk nooit echt reis of heb gereisd. Dat wil zeggen, de landsgrenzen oversteken was aan mij niet besteed. Daarom heet deze categorie ‘Eropuit’, want ‘reizen’ klinkt nog te groot en heftig. Ok, terug naar het verhaal. Ik ben voor mijn werk een aantal dagen naar Tsjernivtsi (Oekraïne) geweest en voor iemand die nog nooit eerder heeft gevlogen, was dit een mooie vuurdoop. Van 0 keer vliegen in je leven, naar 4 keer in heel even.
Tsjernivtsi
Let op, hier komt een stukje van Wikipedia en een stukje van mijzelf: “Tsjernivtsi is een stad in het zuidwesten van Oekraïne, gelegen aan de Proet. Het is de historische hoofdstad van de Boekovina en de hoofdstad van de oblast Tsjernivtsi. De stad telt bijna 265.000 inwoners. Tsjernivtsi heeft een bewogen geschiedenis en behoorde in de 20ste eeuw achtereenvolgens tot Oostenrijk (tot 1918), Roemenië (tot 1940 en van 1941 tot 1944), de Sovjet-Unie (van 1940 tot 1941 en na de Tweede Wereldoorlog) en Oekraïne (vanaf 1991). De stad heeft een universiteit (1875) en een kleine luchthaven.”
Het eerste wat mij opviel toen ik in Tsjernivtsi aankwam was de architectuur. De gebouwen waren prachtig -af en toe wat slecht onderhouden- en Tsjernivtsi krijgt dan ook niet voor niks af en toe de koosnaam ‘klein wenen.’
In de eerste plaats was ik natuurlijk in Tsjernivtsi voor mijn werk, maar dat wil niet zeggen dat je tussendoor niet even wat mooie bezienswaardigheden kan bekijken. Er was eigenlijk maar één plaats/gebouw die mijn collega en ik op het ‘dit moeten we zien’ lijstje hadden staan en dat was de universiteit. Zowel de geschiedenis als de gebouwen van de universiteit zelf zijn zeer indrukwekkend, laat staan wanneer je ze in het echt ziet!
Eten, eten en eten
Ondanks het feit dat ik continu blijf werken aan een gezonder gewicht en een gezonder leven in het algemeen, houd ik nog steeds van eten. Ik geloof dan ook dat je af en toe best een aantal dagen volgens een wat minder streng regiem mag leven. Daarmee bedoel ik niet dat je jezelf dagenlang vol kan gooien met veel ongezonde rommel en kilo’s chocola, maar wel dat ik tijdens zo’n reis lekker van alles mag eten en proeven uit de lokale keuken.
Waar de universiteit bovenaan mijn lijstje van plekken stond om te bezoeken, stond het gerecht Borscht toch wel bovenaan mijn lijstje van eten wat ik wilde proberen. Dat is zeker gelukt en ik ben daar blij toe, het was namelijk heerlijk! En het werd mooi geserveerd in een brood.
Wat opvalt aan de Oekraïense keuken is dat de gerechten vooral lekker hartig zijn en dat er behoorlijk puur gegeten wordt. Niet al teveel poespas dus. Uiteraard hebben we ook Salo geprobeerd, wat eigenlijk afgekoeld varkensvet is met diverse toevoegingen of naturel. Niet per se alles was mijn cup-of-tea maar ik als vleesliefhebber en liefhebber van hartig eten, heb erg goed gegeten tijdens mijn verblijf.
Al met al een superleuke eerste ervaring in het buitenland, waar ik mooie en bijzondere mensen heb ontmoet en waar ik met plezier heb mogen proeven van de Oekraïense cultuur.
